Een vriend van me maakte binnen een periode van enkele jaren twee echtscheidingen door en moest als gevolg daarvan een paar keer heel grondig al zijn spullen bekijken en beslissen wat hij meenam en wat hij achterliet. Beide keren hielp ik hem bij de verhuizingen.
De eerste scheiding kwam na een huwelijk van ruim 20 jaar en hij en zijn vrouw hadden in de loop der jaren heel wat spullen verzameld. Boeken, schilderijen, foto’s, verzamelingen, van alles droegen we naar beneden en veel werd weggegooid. Bij de tweede scheiding verkaste mijn vriend in eerste instantie naar een gemeubileerde en kleine zolderetage, waar hij weinig kon neerzetten.
Het hoogst nodige
Bij die gelegenheid nam hij alleen het hoogstnodige mee en toen hij een tijdje later een appartementje kon huren, haalden we zijn spullen op bij zijn ex. Vergeleken met het huis waar ze samen in gewoond hadden, was het appartementje maar klein, dus ook nu moest hij een duidelijk streng selectiebeleid voeren. Dat was eigenlijk helemaal niet erg, want hij had inmiddels gemerkt dat hij het prima redde zonder alle ballast uit het verleden. Alleen de allerbelangrijkste zaken kwamen in aanmerking om bewaard te blijven.
Vasthouden
Eigenlijk kunnen we vaak heel goed zonder, maar daar komen we pas achter als we de spullen al kwijt zijn. Zolang ze nog ergens in een kast staan, zelfs als ze al een hele tijd ongebruikt zijn, willen we er nog steeds aan vasthouden. Waarom? Omdat we nu eenmaal denken dat ze waarde voor ons hebben.
Waarde bepalen
Maar hoe wordt die waarde nu eigenlijk bepaald? Hoeveel heb je nu echt nodig?
Is het niet zo dat spullen, met uitzondering van echte memorabilia, pas van waarde zijn als ze ook écht gebruikt worden? En wanneer heeft een item dan voldoende waarde? Als je het 1 of 2 keer per jaar gebruikt? Of moet je iets toch minstens 10 keer in je handen hebben.
We kunnen prima zonder, maar komen daar pas achter als we de spullen al kwijt zijn.
Wat te denken bijvoorbeeld van alle boeken en naslagwerken die in de kast stof staan te verzamelen? Of die handige keukenhulpjes bijvoorbeeld, die je maar zelden blijkt te gebruiken? Wanneer is het de moeite waard om dat te bewaren?
Echt nodig? Of niet meer?
Mijn vriend vertelde me vandaag dat er eigenlijk nog wel meer wegkan. Zoals de cd’s die hij nooit meer draait en de kleren die ongedragen in de kast lagen.
Waar ligt voor jou de grens? Welke dingen wil je echt bewaren en wat zou je nu eigenlijk best wel eens weg kunnen gooien? Wat heb jij nu eigenlijk echt nodig om te kunnen leven? Of nog beter: wat heb je niet (meer) nodig? Laat het me weten!