Het is ook altijd wat: wil je eigenlijk lekker op de bank neerploffen, blijkt dat je de vaatwasser nog moet inruimen. Dat had je zojuist na het eten eerst nog even uitgesteld. Het is een werkje van niks, maar nu lijkt het zo ontzettend veel als je al op die bank hangt. Klinkt dit bekend? Dan heb je last van een heel bijzondere vorm van uitstelgedrag.
Niet afmaken
Het was heel anders geweest als je het aanrecht gewoon meteen na het eten al had opgeruimd. Dan was het alweer aan kant geweest en had je nu lekker op de bank kunnen hangen. Ach, misschien is het bij jou niet de vaatwasser, maar het oud papier dat al weken in de gang staat. Of heb je wel een nieuwe blog geschreven maar heb je die nog niet gepubliceerd op je site.
Het gebeurt bijna iedereen. Want tja, soms komt er iets tussendoor, ben je afgeleid of ben je gewoon een beetje lui. Ik ook hoor, ik ben geen uitzondering. Daarom weet ik ook zo goed hoe dat werkt met die laatste loodjes! Die zijn volgens de uitdrukking het zwaarst, maar is dat eigenlijk wel zo?
Bijzondere vorm uitstelgedrag
Dit soort uitstelgedrag is eigenlijk echt een hele rare vorm. Want wat we op zo’n moment doen, is het overgrote deel van de klus gewoon uitvoeren. Hartstikke goed!
Maar dan, nét voordat het helemaal is afgerond, met de finish in zicht, dán haken we af. Gaan we iets anders doen of juist even lekker niks. Of komt er iets tussendoor , worden we afgeleid of wat dan ook en gaan we daarna verder met iets anders. Met als gevolg dat het laatste deel van de klus maar blijft liggen. Nog niet afgehandeld.
Laatste loodje groeit
Maar het wordt nog erger! Want als je zo’n laatste loodje gewoon laat liggen, dan wordt het steeds zwaarder en zwaarder. Eigenlijk wordt het gewoon weer een nieuwe klus. Nóg iets om te doen! En wat eerst gewoon het laatste stukje was, iets dat bijna klaar was, wordt nu iets dat nog meer moeite kost om te doen. Alsof zo’n laatste loodje groeit terwijl het daar ligt te wachten op uitvoering. Want zo werkt dat wel. Het kost gewoon meer moeite om ons ertoe te zetten.
Dat komt doordat we die nieuwe, afzonderlijke taak als zwaarder beoordelen dan dat kleine restje dat we nog moesten doen. Terwijl het precies hetzelfde is dat we moeten doen, maakt ons brein er toch meer van. Dat komt o.a. doordat je er weer helemaal in moet komen, je hersenen moeten weer helemaal omschakelen. Terwijl als je het gewoon meteen afgerond had, je nog in het onderwerp had gezeten. Minder moeite, makkelijker en sneller afgerond dus.
Heb jij deze vorm van uitstelgedrag?
Ga maar eens bij jezelf na hoeveel van de klusjes die je nog hebt liggen, eigenlijk de laatste loodjes van iets anders zijn. Die factuur die nog opgeborgen moet worden, dat stapeltje papierwerk dat uitgezocht moet worden, die mail die nog beantwoord moet worden en ga zo maar door. En, hoe valt bij jou de score uit?
Natuurlijk kun je niet altijd alles volledig afhandelen. Vaak moet je ergens op wachten en bij andere taken is het gewoon teveel werk om in een keer af te maken. Die verspreid je dan ook over meerdere dagen/momenten. Maar daar heb ik het ook niet over. Ik heb het over dat allerlaatste kleine dingetje dat je eigenlijk nog makkelijk had kunnen doen en waarmee die grotere klus écht helemaal klaar was geweest. Zoals het inruimen van de vaatwasser na het eten: 3 minuten.
Zo stop je dit uitstelgedrag:
Het is natuurlijk een open deur: dé manier om deze vorm van uitstelgedrag te voorkomen is door al je klussen af te maken. Een leuke theorie. Maar de praktijk is vaak weerbarstiger. Dus hier wat tips om het makkelijker te maken:
Kleiner maken
Hoe groter de klus, des te groter de kans dat het te veel tijd kost en je afhaakt. Maak de klus daarom zó klein dat je hem gemakkelijk kunt afronden.
Laat je niet afleiden
Een van de redenen waarom dit soort uitstelgedrag best vaak voorkomt, is dat we continu afgeleid worden. En daardoor maken we de klus niet af. Het is een vorm van multitasken (en dat is trouwens ook echt slecht voor je productiviteit). Zorg daarom dat je lekker rustig kunt doorwerken.
Heb je daar hulp bij nodig? Kijk dan eens naar mijn online training Slimmer Werken doe je zo.
Beschouw het als 1 geheel
Het mooie is dat je brein je meehelpt om het je makkelijker te maken. Als je het beoordeelt als onderdeel van 1 taak en niet als een afzonderlijke taak, kost het op de een of andere manier minder moeite. Voor hetzelfde stukje werk. Dat is toch mooi meegenomen, niet?
Je doet dit door te denken: “Nog even dit afmaken”. Door nog even vijf minuten je aandacht erbij te houden of even door te zetten, lukt het je wel vaak om de klus af te maken.
En zo help je die mythe van die laatste loodjes uit de wereld. Want die zijn helemaal niet het zwaarst! Alleen als je ze laat liggen. Dan groeien ze en groeien ze. En worden ze gewoon een nieuwe klus. Die dan wel weer zwaarder is dan dat laatste loodje, ja.
Reacties zijn gesloten.